امشب از عمق سکوتم باتو
سخنی خواهم گفت سخنی بس دشوار سخنی بس مشکل امشب از پیله تنهایی خود بیزارم ولی افسوس که من بال پرواز ندارم تا تو راه پرنور ندارم تا تو من درون دل خود تنهایم من به عشق تو و آن چشم سیاه بیمارم آری انگار دلم در میان دل تو زندایست دل من را امشب تا کجا خواهی برد؟ من خودم می گویم: دل من را با خود ببر از شهر خیال ببر ازشهر سراب ببرش تا خورشید ببرش تا مهتاب ببرش تا جایی.که همه در آنجا ناکجایش گویند تا دو تایی باهم در پس جنگل ها در کنار شمشاد در حریم شب بو دست در دست خدا کلبه ای را از عشق در کنارش سازیم
+ نوشته شده در جمعه هشتم آذر ۱۳۸۷ ساعت 21:55 توسط امیر
|